ağız dolusu küflenmiş sözlerim var sana dair
ve kirpiğinden topuğuna dek gizilmiş yutkunmalarım
ipimi cennetine arefe gününde çekmeliydin benim
merceklerim yeşilinde sallanmalıydı bu kez
unutmalıydı tarih saatimin saatinde kaybolduğunu
sokak başı çıkışmalıydı yosmalar
yol etmeliydi ayak izlerini
işte o mahşer günü sıratına takılmışken ayaklarım
benim gökyüzüm tam on ikiden ayrılmalıydı senden...





dizlerimde milattan kalmış bir sızı
ayaklarım sen yönü göstermiyor artık
ah ne soğuk buralar bir bilsen
bir bilsen nasıl ayaz vurdu yokluğunda buraları.
nasıl karıştı mevsimler tek tek birbirine
nasıl da düşüverdi baharı görmeden saçlarıma aklar
aklına kötü bir şey gelmesin korkarım Allah’tan
gamze çukurlarıma dolan gözyaşlarımın bir tanesisin




bakma öyle ağladığıma
ben aşkta kanatlarımı kaybedeli bir hayli zaman oldu
yandıkça yusuf’u kaybettim ben
kaybettikçe sırasıyla
k e n d i m i
beni kaybettim...





Asiyim Asabiyim





Şiirim de emeği geçen Edip Ahmet kardeşime sonsuz teşekkürlerimle