Mübarek ne olduysa akıl yok durdu yine,
Birazcık var sanırdım oda uçup gidecek.
Allahtan besmeleyle kul başlar yeni güne,
Yeni gün bir hayırdan vesile getirecek.

Vesile bir sebeptir hayata tutunmaktır,
Gayemiz Yaradanın ipine sarılmaktır.
Sıkı sıkı sarılıp öyle huzur bulmaktır,
Kula huzrun yolunu bir tek o gösterecek.

Eşe dosta danıştım bir akıl verin diye,
Akıl akıldan üstün danıştım bir kişiye.
Beni havele etti kişi, saçsız kel beye,
Ondan iste git aklı varsa biraz verecek.!

Kel’e halim arz ettim durum ahval bu dedim,
Allah rızası için biraz akıl istedim.
Bana öyle baktıki manayı çözemedim,
Bir an şaşırdım kaldım sanki küfür edecek.!

Alacağımı aldım bakışındaki halden,
Durum vaziyet kötü oda geçmiş kendinden.
Velhasıl tek çıkar yol istemek tabibinden,
Rab akıl dağılırken nerdeydin mi diyecek.!

Aklı herkese vermiş Mevlam çok yada eksik,
Eksik kimde tam kimde akıl altın bilezik.
Benim akıldan yana nasibim biraz kesik,
Bazen duruyor sanki gittimi gelmeyecek.!

Galiba o yüzden mi akıl veren çok oldu,
Öyle bir an geldiki çokluktan aklım durdu.
En son şaşıp kalınca son çare bir yol buldu,
Bir "marko" paşa varmış o bir yol gösterecek.!

Yani diyeceğim o akıl az kıt kanaat,
Aklı selim düşünmek vallahi zor zanaat.
Kel bir akıl vermedi Marko’nun ki menfaat,
Bu kul şaşırdı kaldı kafayı üşütecek.

Kel den Marko’dan kastım kim anlar nasıl bilmem,
Alan alsın üstüne sözümü esirgemem.
Bilgiçlik taslayıp da ukalalık edemem,
Gıybet edip de bu kul günahamı girecek,

Kul TİRYAKİ gıybetten kaçar hep uzak uzak,
Bir isnatta bulunup kurmam kendime tuzak.
Bana dedemden miras eğri otur doğru kalk,
Bu söz kulağa küpe takıp ta gezdirecek.!

25 Eylül 2013
02.59
İstanbul