1
Yorum
2
Beğeni
3,7
Puan
843
Okunma
Vuruldu bir yürek acımasızca.
Henüz çok gençti.
Baharını kopardılar dallarından;
Erkendi,
Kendi içinde kayboldu kendi.
Kör edilmişti yüreğinin gözleri;
Mevsimler üzerinden geçti…
Mutluluk, artık çok geçti.
Yitikti…
Ruhu, sevda savaşında mertçe kaybettiği şehitti.
Saymıyordu günleri;
Bir günü bir asra bedeldi…
Bitmişti,
Bitik bir bedendi.
Ağlıyordu.
Gözyaşındaki tek neden, “neden?”di.
Sordu kendine,
“Her gelen, gider miydi?”
Ona hep, “ Et tırnaktan ayrılmaz.” dendi.
Her tırnak, batarak gitti.
Kapatamadı “benim” dediklerinin izlerini;
Tırnak batmasından benliğini kaybetti…
Selim Akgün
5.0
67% (2)
1.0
33% (1)
Cevap Yaz