3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1820
Okunma
Kimsenin olmayan duvarlar ve kimsenin olmayan bir bilinç kaldı geriye. Hepsi şu: duvarlar ve bu duvarlar arasında bir kişiliğe bağlı olmayan canlı, ufacık bir saydamlık…(J.P. Sartre, Bulantı, s:249)
yalnız, sensiz ve soğuk
bir gecenin herhangi bir saatindeyim...
her zamanki gibi masa başındayım
soğuk ve hayalinle beraber..
sigaramın dumanıyla
yazmaktayım ismimizin baş harflerini..
sıradanlaşan tavrım
şair/leşmekte duvara yansıyan hayalinle..
sen olmaktayım
ve yazmaktayım beni..
masa başındaki resmin,
sembolizme kafa tutmakta
Ve ben olmaktayım
bilimsel bir edayla teori/leştirmekteyim seni..
yok/luğuna, antitez sunmaktayım
gecenin kör kuyularına..
..
var/lığın ağır basmakta
yok/luğun ise henüz çocuk..
(M.G)
5.0
100% (14)
Cevap Yaz