Sevdiğini Allaha emanet eden insan,
En güvenilir makam Rab katıdır bilirmiş.
Mevlanın yüce katı en emin sağlam mekân
Sırra mazhar olanlar huzura erer imiş.!

Sevgili yar her daim Rab’be emanatemdir,
Bu dünyada payıma düşen tek servetimidir,
Ondan gayrı nem varsa biri benim değildir,
Geri kalan insanın gözünü boyar imiş.!

O boyanmış gözlerle oyalanıp dururuz,
Kendimizi kaptırıp bir meşgale buluruz.
Meşgale oyun gelir anlık mutlu oluruz,
Sadakatsiz bir yürek harama kayar imiş.!

Haram ne bilen bilir tarife gerek yokki,
Bilmeyenle bilenin kilosu denk değilki.
İkisini tartacak terazi var illaki,
O tartacak terazi meziyet arar imiş.!

Meziyet bir erdemdir erdemlik sadakattir,
Sadıklık her insanın gönlündeki niyettir.
Niyet ise her kula halis bir meziyettir,
Sıdk-la seven bir yürek imanla çarpar imiş.!

İmanla çarpan yürek ilahi aşk’la sever,
Öyle çarpan yüreğin sevgisidir muteber.
Sözümün özü nedir ? çoğu insan bihaber,
Her insanın kalbini bir şeytan dürter imiş.!

Şeytanın dürttüğü kalp nefsine yenilirmiş,
Nefse yenilen yürek aşkı anlık bilirmiş.
Aminayane tabirle bir anlık beylik dermiş,
Belden aşağı beylik ne bulsa sürter imiş.!

Sözüm meclisten içe dışarısı anlamaz,
Onlar taa doğuşundan yaratılmış beynamaz.
Beynamaz olan bir kul hak yolunu bulamaz,
Okusalar ne olur "eşşek"lik baki imiş.!

Kul TİRYAKİ Mahlası almış pir Mevlanadan,
Allaha emaneti miras onun katından.
Son kez görmeden olmez emreylemiş Yaradan,
Bu iman eyleyen kul görmeden ölmez imiş.!

21 Eylül 2013
23.25
İstanbuL