Yönüm" Araf"a doğru sol yan ona bakıyor,
Ben Yari yaradanın lütfu diye sevmişim.
Araf her bakışımda kalbe doğru akıyor,
Yarimi yüce Rab’bin emaneti bilmişim.!

Mevlanın emaneti kutsalımızdır bizim,
Bakarken bismillah der yare bu iki gözüm.
Kem gözler bakar diye yok ne gecem gündüzüm,
Nazar değmesin diye dua’ayla çevirmişim.!

Bu kul dua okurken sıdk-ı gönülden eder,
Duanın en makbülü içtenidir muteber.
Muteber olan dua Rab’be tez zaman gider,
Ben dua’nın içini sabırla beslemişim.!

Sabrımın deriniliği aşkla dolu imandır,
İman keremle dolu huzurlu bir limandır.
Huzurlu liman yari gözetip koruyandır,
Kırk yıl yirmi dört saat nöbetçi beklemişim.!

Nöbeti yürek göze göz yüreğe devreder,
Bu devir daim böyle tam kırk bir yıldır gider.
Çok şükür Rab’bime ki emek olmadı heder,
Emekleri saygıyla sevgiyle süslemişim.!

Sevgi sadakat ister emeğin yanı sıra,
Aşkda sadakat yoksa oluşur derin yara.
Benzer üç gün beş günlük sıradanlık aşklara,
Günlük aşk ne demektir yeminle bilmemişim.!.!

Ben yarime ilahi aşk ile bağlanmışım,
Başka hiç bir bağım yok öteyi yok saymışım.
Bende insanım elbet öpüp sevip sarmışım,
Adabımı bilerek kusur eğlememişim.!

Kul TİRYAKİ aşkını "Araf" diye niteler,
Nitelemek az deyim yari Cenneti beller.
Bir huri desem değil ondan da öte haller,
O daha öte tadı yürekten hissetmişim.!

20 Eylül 2013
06.55
İstanbul