Bir kere havaya sinmişse hüzün
Goncalar, açmadan kurur dallarda,
Hayâli belirir beklenen yüzün
Nemlenir, umutsuz gözler yollarda...

Günler geçer, kuru dal çiçeklenir,
Filizlenir umut, cânan beklenir.
Günlerce, hasrete hasret eklenir;
Heyhat, hüsran kalır açık kollarda...

Bazen aptal bir hırs, bazen de gurur,
Koca bir sevdayı, yürekten vurur.
Suçlu bir pişmanlık titreyip durur
Boşluğa uzanmış yalnız ellerde...

Ayrılık sarınca bir kez dünyayı,
Belki, Mecnun bile siler Leylâ’yı.
O, dillere destan olmuş sevdayı
Bülbüller, boşuna arar güllerde...

Ayrılığın hüznü, sadık arkadaş...
Bir dibe çöküştür bu, yavaş yavaş
Bir şarkı, gözlerde iki damla yaş,
Ve buruk bir acı kalır dillerde...

Şimdi tüm şarkılar, hicrana eştir.
Vuslat, imkânsız bir hayâldir, düştür,
Kader vermiş hükmü, ne yapsan boştur,
Ayrılık çıkmışsa bir kez fallarda...

Ünal Beşkese