bilmiyorum dinermi gözyaşları
yanlız bi okadarda yapayanlızım.
elimde degil parmalarım uyustu sıkmaktan..yaz günlerini artık özler oldum.
kış günü kaderimmi ,alın yazımmı anlıyamadım yüreğimi söküp atasın geldi kıyabilirmiydim gözlerindeki nura,kıyabilirmiydim sonrdan kavustugum vuslatıma.
isyanlarım öle büyüdü/ki tarifi için binlerce kapıyı çaldım duymuyormu,duymuyorlarmı anlamdım,bagırıyorum haykırıyorum yine..
yok acılmadı hiç bir kapı yüzüme...
açılsaydıda tek kapansaydı suratıma
haykırdıkça kendimden geçiyor nefret ediyordum kendimden
bıraktıgım hüzün dolu kalemim dokunmadan yazmaya baslamıstı..mürekkebi bittikçe benden yardım almadan yüreğime dogru yanasıyor içinden mürekkep yerine kan çekiyordu adeta..
ne zaman ,nerde nasıl bitirecekti soramadım,yıllar yılı hep sıkıntılarımı hüzünlerimi paylaştıgım kalemime
seni sordum bir sefer oldu dinledi ,sor sor artık dedi ben seni bırakmadım/ki sen beni bıraktın dedi..
vefa borcum olsun dedi sana, tek bir hakkın var
sor sor sor dedi..
soramadım gözyaşlarım durmadı sorma dedi bana
agladım, agladım o yazdıkça ben hep....agladım...
eyyyyyy
acımasız hayatı yazan mürekkebi kan olan kalemim
yaz artık sen ne yazarsan
benim yüreğimde/ki kanı bitirebilirsin
kalbimdeki sevdaya ne yapacaksın
ne yapacaksın

m.güneş