2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
810
Okunma
Bu şiir yıllardır sevdiğim ve herkesten daha çok önemsediğim birini
beni yıllardır bir kere bile hatırlamadığını bizzat kendisinden öğrendiğim için değişen yeni dünyamın karışmış halini ifade etmek için kaleme alınmıştır.
Yıllardır fırtına gibi esen bu sesler nasıl sustu?
Bu sesler nasıl sustu?
Bu hücreler nasıl öldü?
Bu can tekken neden parça parça ölüyor?
Bu neyin alametidir?
Bu ecel midir?
Bu, yeryüzünde ruhum acıyla kıvranırken neredeydi?
Acep şerde hayrı gizleyen Allahın sıfatı mı tecelli etti?
Yoksa cehennem mi cennete inkılap etti?
O zaman Bana tebessüm eden gökyüzü şemsiyesi niçin ağlıyor?
Acaba yağmur mu ona kızdı?
Peki benimle her gün konuşan melekler, etrafımdaki cinler nereye gittiler?
Yine yalnız kalan ben oldum!
Yarabbi ne olur yetiş!
Ben bu savaşı durduramıyorum!
HARUN TAŞDEMİR
25/04/2013
5.0
100% (3)
Cevap Yaz