Ölüm yok Ömer olana

Öğretmen seçtim ölümü
Ben Ömer’in asra düşen yetimi

Baharda açan gül
Son baharda soluyor
Şu gerçeği haykırıyor bana:
Baharda açan gülüm
Sana da var ölüm...

"Mezara yürüyoruz "gönlüme gece gündüz diyorum bunu
O Ömer’in asra düşen yetimine

Ömer ki ölümden aldı dersini
Karanlığı aydınlığı en iyi öğretir ölüm
Saray oldu Ömer’in gönlü
Saraylara girmedi Ömer
Gururlu saraya da var ölüm
Eğri akan nehire de var
Çılgın sivilceye de var güleç yüzlü güle de var
Yalan söyleyen dile de var


Güneştir Ömerin gözü
Ölümle yıkandı özü
Altındır sözü
Ölüm yok Ömer olana

Ömerler güneş ay olana ne mutlu


Sonsuzluğa atılan adım olsun ölümüm
Sevineyim güneş doğunca sevinen kainat gibi

Denizi buluşu gibi damla suyun
Buhar oluşu gibi göğe erişi gibi olmalı damla suyun
Bin güzellik olsun ölümüm
Güzel renkli kuş olsun ölümüm
Eskiyorum
Yaşlanıyorum
Unutturuyorsun bana bu gerçekleri kör hayat

Defol hayat defolu hayat"ölmeden önce öleceğim"

Anam öldü
Atam öldü
Unutturma bu gerçekleri sağır hayat


Dilsiz toprağın üstündekinden çok altında yatan
Orucumu bozma iftar olsun ölümüm