Gün olur; Yapışır dudağa bir sırça gülüş,
Gelmişe-geçmişe, hüzne-kedere inat,
Oysa değişmemiştir bunca yıl
Dünyada dönüş, kullarda düş..
Toza, boza bulansa da yaralı kanat,
Uçar engine...

Gül olur;
Zaman öldürmeden, oldurur yüreği.
Kalkıp gelir ötelerden, gönle konar kanaât
Sevdanın çerini-çöpünü, sararmış otlarını
Ve saymazsak dipnotlarını,
Başlar hicretine vuslat dizginli at,
Kaçar dengine...

Gün olur;
Uyanır gözünde ,gönlünde uyuttuğun.
Aynalar olur yekpâre onun yüzü..
Bir gece, bir yarım sayfada unuttuğun,
Bakarsın oluvermiş büsbütün, bir hayat.
Kararır son vagon, büküp boynun kalırsın,
Naçar yine.

Gül olur;
Cinnetler elenir, cennetler belenir.
Boşalır pınarından bunca zaman tuttuğun.
Allanıp pullanmış anılar tazelenir,
Zaman hicran yangınına, hasreti ekler
Ve umut sevda çiçeklerini bekler,
Açar diye...

O’na derim ki gün ;
Beni anarsın,
çokça ararsın,
içten yanarsın..
O’na derim ki gül ;
Azar yaraların,
yazar karalarsın,
akça kanarsın..
Er ya da geç anlarsın:
Gün olur; toprağını seçer de batar,
Gül olur; yaprağını saçar da batar..!
ÖMER FARUK DEMİRAL