Bence sevmek en güzel şey
Beklemek gözlerde
Ve beklenilmek

Diyorlar ki umut yaz
Vuslat yaz be şair
Hasret tütüyorsa her nefes
Güller hicran kokuyorsa her an
Ben hangi vuslatın şiirini yazayım
Bırakın dostlar, bırakın
Beni bensiz yaşatan feleğe kızayım

Ömür denilen sensizlik, başka şey değil
Bir avucumdan diğerine
Mesafe uzun, yol yok beklenene
Bekleyişlerin boynu hep bükük
Bekleyen yetim

Sevgiliye “Sen” demek olmazmış
Benmişsin geç öğrendim
Şimdi ben varım bir yerlerde kesin
Ben ise hala bensizim

Hayaller kurardım herkes gibi masumca
Yüreğim heyecanlanırdı, sevinirdim
Kuytu yerlerde gülümserdim kendimce
Mısralar dökülürdü kaç bensiz geceye
En şiddetli çığlıkları atardı duygularım
Sonra susardım

Mutlu etmekti bütün maksat mutlu olmanın yanında
Hayallerin sınırı yoktu
Ne bekçisi vardı ne jandarması

Şimdi ne sen varsın ne ben
Dedim ya bensizim

Bazen yollar uzadıkça uzar
Diğer elini tutamazsın
Oysa iki avuç arasıdır mesafe
Unutamazsın

Yıkılıyor her taşı yolların
Umut saati tükeniyor
İnadına dikiliyorum
Gelmesen bile, görmesem bile sevgili
İnadına seviyorum
Varsın şiirlerim hasret koksun
Yakınla uzağın yan yana olduğu yerde biliyorum
Çok görmeyin dostlar
Bensizliğime gülüyorum

Ferhat dağları delmiş
Mecnun çöllerde
Aslı alev alev
Ne Şirin, ne Leyla, ne Kerem
Hangisi aşabilmiş avuç uzaklığını
Olmayınca olmuyor işte

Vuslat yaz demeyin artık
Ben hangi vuslatın şiirini yazayım
Bırakın dostlar, bırakın
Beni bensiz bırakan feleğe kızayım