Sıfır noktasında başlar bütün hayat,
Düğümler çözülür burada
Aşk’ın engeli başlar altı nokta da.
Diğer insanlardan farklı yanım yok benim,
Elimdeki asam korkutmasın seni, nefes al otur!
Sakın bana acıyarak bakma! işte ben ’ o’ zaman ölürüm.
Her şeyi kalp gözüyle yaşar, kalp gözüyle görürüm.

Sayısız renkleri tanımadığımı sanma,
Bilirim çimenin yeşilliğini,
Bilirim Denizin mavisini,
Güneş arkasında kızıl renk bırakarak,
Karanlığa doğru gidişini, yakamozu da
Bilirim…
Yabancısı değilim ki.
Martıların kanatlarına takılıp özgürce,
Onların mavi, beyaz dünyalarında gezinirim.
Altı noktalı olsa da yaşam şeklim,
Sevgiyi dolu dolu yüreğimde hissederim.

Hatırla!
Sen bana çarptın,
Ben sana çarpıldım,
Ama sen acıyarak baktın.
Nasıl oldu diye sorma sakın!
İşte öyle,
Gördüm gönül gözüyle.

Sevmek korkutmasın emi!
Kalp atışlarından bilirim seven yüreği.
Hissettim yüzündeki ifadeleri,
Nedense adımlarının hepsi,
Bir ileri
İki geri. ..
Uzaklaşıyor, uzaklaştırıyordu bana doğru seni.

Avuçlarının terlemesinden anladım
Bana dair endişelerin vardı
Bakınca göz bebeklerine,
Yüreğinin derinliklerine indim usulca
Aşktı aleni gördüğüm, ama biraz ürkekçe
Karmaşık olsa da altı noktada…
Altı noktada çözüldü karanlıkta kalan düğüm.
Ben;
Evet ben özürlüydüm.

‘’Özür beden de değil beyindedir’’


Gamze YAĞMUR