Ruhun çok örselenmiş, göbek adın Bahtiyar
Yaşam çekilmez çile, nefes almak zor dersin
Yanakların buz kesmiş, gülüşlerin sitemkar
Bir de, yüreğime bak, ne yangınlar var dersin

Tüm hücrene kök salmış, bir suskunluk yatıyor
Sinendeki yaralar, sanki kabuk atıyor
Sen konuşma istersen, bakışın anlatıyor
Dert adamı söyletir, gözüne duyur dersin

Tek bir telin kalmamış, saçının siyahından
Cümleler yetkinleşmiş, yılların eyvahından
Çiğ görmemiş kursağın, her günün sabahından
Nasipsiz feleğine, gene de buyur dersin

Aşk, hükmünü sürsede, başa taç edilmemiş
Nadasa bıraktığın, duyguların sev demiş
Gönül aldığı tadın, bedelini ödemiş
Sevda başa gelince, hakikat uyur dersin

Takılmış umutların, yaşamın budağına
Keskin düğüm oturmuş, dillerinin bağına
Yeri gelir söylerim, dünyanın kulağına
Bunca derdin içinde, beni kim duyar dersin

Aliye Uyanık ( BOZOK KIZI )