aşk dediğimde durmadan ,usanmadan sana...
nasıl sevdiğimi bilseydin,durabilirmiydin tenimin sıcağından uzakta?
uzaklarda kalsan da silerdin yolları aramızdan,eritirdin dağları.
duvarları aramızda ördün oysa ,engeller koydun ...
ve korkun cesaretinden büyüktü nedensizce...
gözlerini yumup sevgime ,perdeler çekmeseydin kıskandıracağımız düşlere;
ürkerek ve suskun bir tavırla durabilirmiydin?
kırılgan mehtabın,zümrüdi ışıklarında seni ararken!
uykuların beni bulmadığını...
yorgunluğu nida ederken ,kirpiklerimin kavuşmadığını bilseydin;
merhametten yoksun o gaddar olabilirmiydin?
oysa hayalimin vadilerinde;
hala beyaz atın nal sesleri yankılanıyor.
ve yeşil ağaçlar arasından yol alıp geceye varıyoruz.
kimsesiz, sessiz bu nehir kıyılarında kadife gülüşün beliriyor,
karanlık kadifemsi gülüşüne bürünüyor...
kaderimin rehberi değildim sadece ,hayalimin değil
unutup yokluğunu ,bi hayaldeki varlığına bakıyorum.
umutla çağlıyorum...
bilsem de gölgen yüzüyor ,gözümdeki bu gölde;
günlerce izleyip;dinmeyen bir pınar gibi seni affediyorum
seni seviyorum...
tutkuyla ,kadifemsi gülüşüne boyuyorum geceyi;
çiğnenmiş sözleri terkediyorum,
ezilmiş yüreğimi feda ediyorum,
gücüm olsa dahi bu esarete boyun eğip
seni seviyorum...