II


Hiç düşündün mü? Farkında mısın bilmem?
Her gün benden biraz daha uzaklaşsan da,
Ne yardan, ne de serden geçiyorsun
Belki de canın yanıyor, ama kendi dünyanda mutlusun
“Aklım başka bir bedende yapamam” diyerek benden kaçıyorsun
Yüreğini gerçekten seni sevene vermiyorsun
Kader diyerek, başka ruhlara emanet ediyorsun!
Bilmediğin bir şey var unutma!
Aşkta “sen” ve “ben” olmaz
Sadece “biz” olmalıyız.
Kaybediyorsun beni
Sonra da suçu kadere, alın yazısına atıyorsun
Olmuyor sensiz
Olmuyor anla beni….


Dinle beni…
Sen beni hep ayrılıklara zorladın
Ben seni sevmekten yılmadım
Ayrılığı, özlemi, hasreti
Mavilere boyanmış yürek denizimde boğdum,
Kim ne derse desin, umurumda olmaz.
Sen yanımda olmadıktan sonra.
Elbette ben de nankörleşirim zamanla
Unuturum seni…
Ya da öyle var sayarım, saymasına da
Olmuyor işte…
Olmuyor anla beni…


Öncelik sıram değişir hayat denen engebeli yolda.
Hani “çok kötüsün” derdin ya,
Kötü insan olurum sayende,
Katkın olmuş olur fani dünyada.
Ve susarım, seni beni susturdukça
Sessiz kalırım, sen ben de var oldukça.
Anlıyor musun?
Seninle sensiz, benimle bensiz
Ne yapsam olmuyor işte!
Seni sarıp sarmalamak,
Öpüp koklamak, ten kokunu içime çekmek
İçimde ne varsa biriktirdiğim,
Sadece senin bildiğin, sana dair her şeyi
Boşaltmak istiyorum, çünkü olmuyor sensiz
Olmuyor anla beni…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
18.09.2013