1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2560
Okunma
Bir sonbahar günü yine
sırtımda hırkam ellerim cebimde dolaşırken,
az ilerideki bir parkta çınar ağacı,
oda benim gibi hüzünlü benim gibi yalnız,
tek ortak yanımız,o yaprakarını yere atarken
ben ise içime atıyorum.
karşısında kendi gibi ,sayısız aşklara tanık olmuş
sevgilileri ,gölgesinde misafir etmiş çınar ağacı gördüm.
bedeninde, sevgililerin isimlerinin baş harfi kazınmış,
kalp resmi çizilmiş,dalları tarumar edilmiş yaprakları
bile kalmamış.
anladım ki, asırlık iki sevgilinin artık birinin diğerini
yalnız bırakarak, aynı benim gibi hasretle hüzünle ve
ta kalbinin derinliklerinde duyduğu sızıyla ne kadar
gününü gün edeceği.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz