YAVRUM

Altı sene ağ göğsümde uyuttum
Hasretin bağrımı deliyor yavrum
Çiğdemim çiçeğim diye büyüttüm
Şimdi kollarım boş kalıyor

Çeyrek asır oldu görmem yüzünü
Hilal kaş altında kara gözünü
Anneciğim diye tatlı sözünü
Duymadıkça benzim soluyor yavrum

Kara gözlüm hasret bitirdi beni
Yanarak bugüne getirdi beni
Her gece yavrusuz yatırdı beni
Sabah bin bir derde salıyor yavrum

Göçmen kuşlar her yıl gelip gittiler
Yavrulayıp cıvıl cıvıl öttüler
Bilmeyenler bana sitem ettiler
Seni şimdi kimler beliyor yavrum

Her gece yastığa düşen başımı
Kim ne bilir çırpmış telaşımı
Sana akıttığım göz yaşımı
Sen değil yad eller siliyor yavrum

Yaralı bıraktın gencecik çağda
Bir garip bülbülüm virane bağda
Menekşe sümbülü kokladım dağda
Çiğdemin kokusu geliyor yavrum

Gel değiştir bu kaderi yazıyı
Kimse bilmez içimdeki sızıyı
Koyun terk eder mi körpe kuzuyu
Anan kuzum diye meliyor yavrum

Gün haftayı hafta ayı ay yılı
Devirdikçe ömrüm şu zay yılı
Çiğdem açmadığın mevsim say yılı
Nejla hergün bin kez ölüyor yavrum