gün doğmuyor diye çatma kaşını
yumma gözlerini eğme başını
yazıktır dökme gözyaşlarını
bu dünyada dertsiz kul yoktur bacım

boş yere kendini yerlere vurma
yalandır bu dünya kafanı yorma
bir ben miyim diye sorular sorma
ateşin düşmediği yer yoktur bacım

ne yiğitler geldi ne yiğitler geçti
ecel tırpanıyla kimleri biçti
fanilik suyunu her canlı içti
ölümün olmadığı yer yoktur bacım

hayat çizgisini çekmiş yüzüne
doldurmuş kederi yanan gönlüne
üzülüp ağlama solan gülüne
güllerin solmadığı yer yoktur bacım

gel yolma saçını başını gayrı
kimsenin kimseye olmuyor hayrı
çizilmiş yollarımız hep ayrı ayrı
hasretin olmadığı yer yoktur bacım...