Eylüldür ya;
Yaprak tutunduğu dalda önce kurur.
Rüzgâra ihtiyacı vardır.
Esme biraz daha vakit var der.
Ümitle her günü bekler.
Sararır, Yorulur, Kurur da kurur.
Hafif bir esinti ile düşer.
Gazel olma vakti gelmiştir.
Aylardan Eylüldür yine.

Bağlandığı ağaca bakar.
Düşmeden önce yere baktığı gibi,
Bu sefer havaya bakmaktadır.
O dallar yine korur.
Sanki kuruma der gibi.
Yukarıda değil yerdedir şimdi.
Kim dayana bilmiş ki.
Gazel olma vakti gelmiştir.
Aylardan Eylüldür yine.

İşte duyguların yoğunlaştığı ay.
Ne rüzgârlara dayanmıştı.
Şimdi örtüyor toprağı.
Sevenler yürüyecek üzerinde.
Ne duygular yaşanacak,
Zaman geçti zannetme.
En güzel yaşam,
Sevgi ile yaşanan,
Sararmış yorgun zamanlardır.
Aylardan Eylüldür yine.
Mehmet ACET
Not: Bugün arkadaşımla gerçek dostla konuşurken konu hakkında hemen akla gelip yazılan düzeltme yapılmadan gönderilen şiir tadında bir söyleşim. İnsanın hayattan ders alacağı çok şeyler var. Gazeller bile son zamanlarında işe yarıyor. Bizlere, Doğaya aşıklara his sevgi veriyor.