0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
838
Okunma
Dış elbisemi çıkardım.
Maddi âlemde,
Maddiyatı verdim.
Tamah etmedim.
İçimi gör dene istersen.
Beden herkesin gördüğüdür.
Ruhumla geldim.
Kimi sevince.
Kimi tapınca.
Kimi çıkarında.
Kimi de ihtiyacı olduğunda.
Kimi ölünce anlar değerini.
Ben mi?
Ruhumla geldim.
Hiç önemli de değil hayat.
Beden ihtiyaç.
Zaman ilaç.
Gün gelirde düşersen,
Hey hat!
Bilirler mi?
Sorma, Anlama,
Zaman geçiyor.
Bir türlü yakalarız hayatı.
En güzeli mi dersen?
Belki.
Ben ruhumla geldim.
Mehmet ACET
Beden, Maddiyat, Zaman,...!
( Beden güzelliği geçici, Zaman oda geçici, Maddiyat hepten geçici, Ya ruh.! Sormayın? Ruh Kendisi gittikten sonra vicdanlarda anılarda; Yaptığı, Yazdığı ile yaşar da yaşar.)
5.0
100% (1)
