Sensiz bekleyişlerim yaprak hışırtısında
Gürleyip yağmur gibi yağma bu kente
Begonyalar asileşti akşam kızıllığında
Mehtap bulutunda, çıkışını düşlerken
Karıncalar ağladı, sensiz çoğalmalara.


Kokusu bilinmeyen çiçekleri,
Sımsıcak gülüşünü,
Portakal kokan sokağınızı sevdim
Sen, dilimin özlem çekirdeği
Aşk dediğin neymiş ki;
Kemanımın da sesi var, teline dokununca.


Sen, mutluluğumun direncini bitiren öç
Tenime hüzünle çizilen kanlı desenim
Söyle, çöl bedevileri mi sana öğretecekti
adsız sevişmeleri?
İnatla bitirdin kanla kınayı
Avuçlarındaki sıcaklığını soğutmaktasın
Yalanların göbek atıyor, açıldıkça dağılıyor kokun
Belini büken bu utanca, daha ne kadar dayanacaksın.


Ben, sensiz gecelerin kaçak süvarisiyim
Yatağım topraktan, yorganım taştan
Bir yanım Temmuz, bir yanım Haziran,
Son gecem, Zeus’un çatlatan dudak izlerinde
Ne Ege’nin meltem rüzgârına,
Ne de Akdeniz’in mavi koylarına mynet.
Gerçi, o zorbanın zulüm günleri
Bir mahkumdum, ömrümün en derin noktasında
Şimdi deniz mavisi hayallerle bu sahillerde,
Baharı bekleyen kumrular gibi şarkısıyla, seni bekliyorum
Sende, beni bekle, unutma e mi?


Nuri Dağdelen
1.090.2013