Yıllardır süre gelir bu efsanevi şarkı.
Bir gazel nağmesinin buğulu tınısında.
Müverrihler kaydeder doğasındaki farkı.
Gün batarken İstanbul hüzzamın anısında.


Züleyha masalının Yusuf’u Boğaz rengi.
Rüveyda gamzesine esir olur gönüller.
İstanbul’da başkadır çay ve deniz ahengi.
Leyla diye açılır ikliminde hep güller.


Nedim hıyabanlarda serv-i revanlar görür.
Semaver demlik ile imeceden bahtiyar.
Topla tası tarağı ipek bohçları dür.
İnce belli dolunca elden gider ihtiyar.


Gül misal gamzesinin sulara vurur şavkı.
Kız Kulesine endam Rüveyda’dan yadigar.
İşlenir şiirlere İstanbul’da çay aşkı.
Yudum yudum yol alır hıyabanda bir nigar.


Bir Asaf Osman çıkar suyu sigaya çeken.
Su en has renge girer o üstadın elinde.
Çaydanlık ile demlik ceylandır aşka seken.
Yunur arınır gönül billurdan çay selinde.
Ankara, 09.09.2013 İ.K