Yıllar var ki, sabahlarım karanlık;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..
Mutluluksa, gözlerimde bir anlık;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Gündüzler elemle sardı yanımı;
Kimseler anlamaz bu hicrânımı;
Yüreğim neş’eyle görsün yarını;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Ben sana yalvaran, titreyen eldim;
Ağlarken, yaşımı sabırla sildim;
Yüreğim elimde, kapına geldim;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Gün be gün büyürken canımda cânan;
Yoklukta özledim ‘var’ını inan;
İsyankâr değilim, etmedim isyân;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Beş vakit, durmadan adını andım;
Hasretle kavruldum, özlemle yandım;
Ayrılık ölümmüş, tamam, inandım;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Teselli vermiyor şarkılar, sazlar;
Kara kış misâli geçiyor yazlar;
Dilime yakışmaz “of” diyen sözler;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Nereye dokunsam, durur kokusu;
Burnumda tütüyor, her bir şakası;
Duyuver, batmasın sabır takası;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Gözyaşım ıslatır kıblegâhımı;
Duyarsın, bilirim, bütün âhımı;
Müjdenle ruhuma sal sabahımı;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

İçtiğim zıkkımdır, yediğim zehir;
Tez elden kalkacak hükmünle tehir;
Gülecek, ağlayan bu koca şehir;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Duamdır, sabaha kavuşsun gece;
İsmin dudağımda sensin üç hece;
Ne vakit son bulur yaman işkence;
Birazcık umut ver, ne olur Tanrım!..

Ali ALTINLI – 06/09/2013
Saat: 20:32

“Gidenler elbet bir gün elbet birgün dönecek;
Yanan hasret mumları birer birer sönecek”