YOKSUN

Geceler boyu uykusuz uzanıyorum zamana
Çoğu geceyi sabaha bağlıyorum uykusuz gözlerimle
Nöbet değişimi bekleyen bir asker gibi geçiyorum kendimden.
Öğleye uyanabiliyorum ancak ve adını sayıklıyorum, sen yoksun.

Ne sabahları uyandıran bülbülleri utandıracak sesin kulaklarımda,
Ne Prens Bismark’ı kıskandıracak löp löp buselerin var yanaklarımda,
Yine sağa uzanmış kolum koza ağırlığından eksik, baş yerin boş duruyor.
Halim bir yorulmuşun uykudaki halidir konuşurum pesta ve ismin dudaklarımda,
Sen yoksun.

Sen çoktan alışmışsın bensiz geceye girmeyi, mışıl mışıl uyursun.
Çekik gözlerine burhan bürünmüş, kimbilir ne rüyalar görürsün.
Seni görmezsem gün zakkum, saat zehir an zemberek bana, neylersin?
Ben senin hasratinle vaveyl ateşinde yanarken, sen nerdesin, yoksun işte, yoksun!!!



(İhsan İPEK CANKURT)