(türk şiirinde letrik tevriyesel tarz)

hayrettin taylan


Ç’al/gının hayallerimin d’ünden sonrasına d’evrimsi
Çal/ar beni bulur ,bıraktığın g’eleceğinden geçti k’asrım
Ç’al/yalınayak gezindiğim yar’yüzüne hislerin gerdanlığında
Ç’algın düşlerime katık,sosyal b’ağıma yapışık dem gibi
Çal’gıcıklık her insanda bir şubedir
Çal/ bu insanlığın son b’ayisi kış uykusu sevdasında
Ç’alımda bitmez sensizliğin nadasları, biraz suya alıştır umudu
Ç’alıntı düşlerin içinden yeni bir aşk yazılmaz gerçeğe alıştır ufku
Ç’alışın içimde yeni bestenin kavuşma demine değiyor
Ç’alışkan değil ayrılığımın telleri, yalnız sana vurgulu
Ç’alma dilin destanlığında can için yeşerttiğim sevda benlerini

Çal/ imzamı attığım huzurun gelinsi beyazlığında algıyı
Çal /yüzyıllık güleç yüzünde gülden ırak demleri
Çal / minimize yüreğimden , mahşerin ortasına kadar mutlağı
Çal /inzivaya çekilen çektiklerimi, dinlesin vicdanın keskin dili
Çal/ ka’bilin ilk günahından son gün’ahına kadar işlenmiş tarihi
Çal/ ha’bilin ilk sev’abındaki sevdanın sözsüz talihini
Çal/ yepyeni , yemyeşillerin dallarında yeşil gözlerinin ferini
Ç’al/ beni sorgusuzca yürek yatağına ömr-i muttasıl gibi
Ç’al /beni, aynı sevginin notasında eriyen her duygunun özü gibi
Ç’ al/ beni
Beni de ç’al …