Dem vurursun kardeşlikten sazı
Habil’le Kabil’i, bilmemenle nazı
İman ettin, mümin oldun bazı
Hiç bildin mi ki baharı yazı?
Bu kaçıncı günü yükseltip
Daha ufuk demeden, alçaltışın?

Bilmezlik oruç tutmuş
Biliri söylemezden niza
Ölüm tırstık göz olmuş
Meşakkati muamma
Ecel kol gezer
Adın ne?
- Ali
O an Azrail oturur gözüne
Fermandan düşmüş
Dermandan olur mecaldir hali
Ya Ömer dediysen
Tırmalanır beynin, kediysen
Felek şaşar da yobaz şaşmaz
İstifini ve kaidesini bozmaz
Tuttuğuna sorarla der:
-Sabah namazı kaç rekât?
Silahı gören iman desturun bozar
Bir çeksen, dur desen harekât
Adam korkuyla unutmaktan muhkem
Titremekten sağlam, belki isimden zayi
Bakarken manayı ilgiden yoksun
Yaşıyorken ne maceradır, ne maceraperest
“Öyleyse” der sorgucu, “putperest”
Hiç koltuk altında olmamıştı
Kurşunlara gelmiştir bedevadan
Belli ki acıdan kıvranır
Sücut ederken kâh
“Ömrüm” der, “ömrüm vah”
Eğilir doğrulur sanki kurallı
Secdeye varır gibi rükûuyla üç dört rekât
Yağlı kurşunun armağanı
Belli ki din bilmenin vergisidir
Mümin ahlakı bilgisinden zekât

İnsanı bilmiyor ki
İnsan demeyi bilse...

O bile
Başka başka onlarca totemden
Yarattığı insanı unutmuş ta:
-Dost edinmeyin onları
Mümin, kâfir, müşrik; der.
Hangi yol bağlar sizi bilmem ki
Kenara durup kol bağlamakla
Ağlamakla toplumu dilim dilim dilmem ki

Sanki hiç yaşanmamış gibi
Sanki ilk siz düşünüp te buluyor gibi
Siz, imanı topluma ikameye koyulun
Şafak alnınızda lakin, afak hayal
Siz deyin ki ikameye, "inanma hakkı"
Ben de deyim ki;
-Ya...
Üretir olmamanın bağıntı sal hakkı

Siz, "insan hakkı" deyin
Ben deyim ki gafile, “ya zamanın hakkı”

28.08.2013