Evet yine kan damlayan kalemimden Dökülen Lisan ile geldim... Ve yine etraf zifiri karanlık Ve şiddetli yalnızlıklar içerisinde boğulan sessiz bir beden Bizim aşklar ağır gelir güzelim ... Kalbin ağrımaz senin başını yastığa koyduğun zaman gözlerinden akmaz bir kaç damla yaş ... Çıkmaz ve çaresizliklerle yüz yüze gelmez senin sevdalar oysaki bir bedene bin can verecek kadar Sevebilirdim ben seni bakma yüzüme utanıyorum kendimden mi hayır senden başkalarının suratına bakip yaşarken parçalanmış sevdamın en ağır senaryosunu yazmıştım ben ve sen iyi oynadın ... Gönlüm kurak mutluluklarla dolu yağmurların gelmesi çöle bir kaç damla yağmur düşmesi ile eş değer ... Sanmakı yıkıldım sanmaki yıprandım sadece bir bahar erken döktüm yapraklarımı Hayallerimde ölüm ve koskoca yalnızlıklar devir almış bilirsin beni kiralık bedenlere ev sahipliği yapamam olur olmaz bilmem ama unutma en son yürekler ölür..,(kalemimden dökülenler )