hayrettin taylan



Gül/ abında yıkanan sevdana dün doğmuş gibi ben var
Gül/baharının her sayfasında huzura akan senli demler var
Gül/ bizler içinde aşk üreten denizlerin y’amacısıyız
Gül/ çin kadar büyüdü özlemlerim, artık sığışın seyriyim
Gül/destende izdivacı tümleyen rollerin çevrimiçi mecrasıyım
Gül/ dürüşün belkiler romanıdır, keşkelerin destanıdır
Gül/eğen dikenlerin bülbül şavkıyım, dilimde başlar mestanlığın
Gül/ endamında mutiler doğuran sevginin çocuğuyum
Gül/ er’yüzünde paha biçilmez duruşlar durulanır ,arıtılır insanlık
Gül/fanların var imkansızlık kendi karanlığına katranken
Gül/izarında tespiti kopmuş teşbihlerinin tesbihçisiyim
Gül/le beni vuramazsın, darmadağınıklığım sonsuz ummanlar yutarken
Gül/ narların toplar en urağan şövalyeliğimi
Gül/ yağını sevginden alan bülbül-i figanlarım var
Gül/ zarına tutku harmanını sermiş serkeş demlerim var
Gül/ bangında utkumun frekansını dinleyen önderliğim var

Gül/
Sevi bildirileriyle bilincin merdivenlerinde çıkar gelirim yücelerine
Gül/dolaşırım sızılarının sözlüğünde yeni m’anaların diliyle
Gül/ göçmüş ,geçmiş, bilinmiş, gidilmiş her şeyin mazmun mahzunuyum


Gül/ derin umutların ummanında ıslanmayan ünlem üşeneriyim
Gül/ şen
Gül/sen
Gül/ ben