Dertliyim kardeşlerim, dertliyim
Birlikte yürüdüğümüz yollar bilir
Öpücükler düşürdüğüm, gül rengi akşamlar,
Dalgalarıyla kucaklaştığım, mavi denizler bilir
Sen, dudağımı ıslatan çocuk;
Söyle, unuttuğum o kentten mi geliyorsun?
Doğan mehtabın saatleriydi o’ asi gelişin
Duygularım seni ister
Ama yoksun, boşuna mı çırpındığım?


Gidişinle hüzünler biçtin, kalan ömrüme
Bükmüşüm boynumu, duruşumun süksesi yitik
Sensizliğin neresinden başlasam
Ellerim yanlışlara uzanır
Gözyaşlarıma düğümlenir utancım
Dilimi yanlış yerinden ısırmışsın, zalim
Konuştukça kanıyorum sana, bu bir isyandır
Nerede kokladığım, ve uğrunda öldüğüm o’ kadınım?


Hangi şair kalmış ki kalemiyle
Her üstat, çekip gitmiştir, bulanık sulardan sonra
Seni sevdiğimi bir sen bilirsin, gülüşlerinle
Ben dilsiz bir tanburanın ezgisiyim
Bir dokunsam, kırılır kaldırımlarda uyuyan evsizlerin uykusu
Bilirsiniz beni, iyi tanırsınız kardeşlerim
Aşk, sevdalı bir kıza benzer, yangını kentlerde kanar
Hani Erol Evginden, bir şarkı var ya, öyle bir şey.


Nuri Dağdelen
27/8/2013