Sen yoksun anne üşüyorum.
Yorganım düşmüş yere üstümü örten bir el dahi yok ne yazık ki.
yokluğun bağrımı dağlıyor gözümden yağmur misali katreler dökülüyor buz gibi.
Silen yok anne.
bir tutam sevgiye muhtaç kaldım omzuma şevkatle yaslanan yok anne..!

Senin sevgin ve aşkın en güzel olamıymış anne.

Yokluğunun kaçıncı sonbaharı oldu.

Hazan yaprakları gibi ordan oraya savruluyorum toplayan yok anne.

Ayaklarım gitmiyor sensiz olan ve tat veren her ne varsa yemeye içmeye.

Tadım kalmadı şu üç günlük dünyada anne..!


Elimden tutmanı

gözlerime bakmanı

en içten duygu yüklü saçlarımı okşamanı

senle olan herşeyi özledim anne.

Seni özledim anne seni.



Yokluğun bana dirhem dirhem ölmek

alev alev yanmakmiş bee anne.


aslında ateşten gömlek giymekmiş sensizlik anne.


Zemheriye dönüyor şu aciz bedenim kimi zaman.

Sen toprak altında yanlız bense toprak üstünde anne.



Sen hiç kış günü toprak altında üşümüyormusun.

Buz kesmiyor mu sızlamıyor mu bedenin anne.

Benim hiç bir şeyim olmasaydı.

Keşke sen yanımda olsaydın. Anne


Canım annem.

Seni seviyorum.
Nur içinde uyu.
Oğlun nuri. . . !


HAYAT İNANIN Kİ ÇOK ZOR HELE BİRDE ANNESİZ KALMAK.

SİZDEN RİCAM VE DİLEĞİM LÜTFEN ANNENİZİ ÜZMEYİN .................!