bildik masallar anlatsan bile,
gülümsemez çocukluğum
seni sevecek kadar tanımadım ben
gürültü çıkartmadan gitmeliyim,
martılar çığlık çığlığa maviliklerini soyunur sevdalarından
benim yanaklarımı yağmur ıslatır





hey kirli çarşaflarından ihanet toplayan kadın
hangi gecenin koynunda sadakat uyuklatırsın ?
kendime söz vermişken küfretmeden ölmeliyim
inadımdan susuyorum
bakışlarında ki kahvenin bütün oynaşmalarını,
kulağıma fısılda lütfen





hani üzmeyecektin beni,
hani üşütmeyecektin bu şehrin kaldırımlarını
gözlerimde yorulan gözyaşlarım var
hem selam vermeden sönüyor izmaritlerim,
hem seni sevecek kadar tanımadım ki






vakitsiz bir güneş tutulmasında,
gökyüzü parlaklığını kefenlemişti bakışlarımın
kızıllaşan gözlerimin müsebbibi bendim oysa
nispet edercesine yağmura dokunarak ağladım
telafisi yoktu zaten hüzünlerin







tereddütsüz süzülüyor turnalar bu gece yalnızlığa
kanatlarında masum bir hasret ezgisi
ve ben tozunu silkeliyorum sessizliğimin
zaten çok susmuştum
zaten konuşabilsem cümleler küfürlere gebeydi
dilim doğum sancılarına yatıyordu kan kızılı
kundaklanmamış bu sevdanın ninnisi hiç söylenmedi
ve farkında mısın ?
seni sevecek kadar hiç tanımadım ben






uytun ..............