Tıkanmış ucu,
Geçemez zaman
Aydınlığa hasret bir karanlık nöbeti
Benim kisi,sürer gider
Geceler boyu geceler

Hecelerimi
Günlere bölüp
Her zaman kipini
Sonsuza değin uzattım
Yollar boyu
Sevdalar ağarttım
Ve kanadım
Ve kanattım
Birikmişlerimi

Sürer gider
Geceler boyu
Geceler

Aklıma düşer delice şeyler
Bir adım yaklaşmışım
Bir adım daha
Kanamışım
Ezeli olmayan
Ebedi belli olmayan
Yalnızlığımda

“Daha yaşanılası
günler var daha” gibi
Duyulası her kelime
Duyulmuyor artık
Özneler karışıyor birbirine
Meçhul dosyaların
Hiç el değmeyen raflarına kaldırılıyor
Güne ağaran yüzler

Sürer gider
Geceler boyu
Geceler

Kimseler bir şey
Bilmezler
Cümlelerin ardına sığınamaz
Artık müebbete bağlanamaz kelimeler
Konuşmamız lazım
Gerekirse basit kelimelerle
Gerekse de
Dağ yığını dizelerimizle...
Ko(nu) şmamız lazım
Ağarana kadar.

Ahmet YILMAZ