Düştü düşecek yıldızım Dolunay’ı bekliyorum 2

Sen bir kavganın iki yanıydın
seven ve sevilen
uyanmalıydın

çalınırken kalbinden ayrılık şarkıları
dönen sen olmalıydın
sen olmalıydın

su bulut
bulut yağmur oluyorsa
yağmaya hazır bir bulutum şimdi
yağmaya münhasır

muttasıl bir fasıl dizdim sabrımı gönül tesbihine
bir zaman ümitlerimin beklentisinde

vakti ya gelmezse ya tamama ermezse
böyle hüzünlü böyle yarım
böyle bitmemişken

ya gelmezsen korkusuyla
tedirgin
belkilerde
hem de gelecek
gelecek avuntusuyla

ışık oldu yoluma sevgin
sen beni çok sevdin

gün gelecek bıkacaksın sönecek o ışık
ve ben bir tane daha ekleyeceğim tesbihime
senin olduğun her yerde tebessümüne teşbihine
bırakıp gittiğin o gün

durup dururken
neşelendirmek içindi
dolunay oluyordun gökte gülümsüyordun
biliyorum girdim günaha böylesi daha kötü
sen beni çok seviyordun

ve lacivert kadife atlasta
asuman
asuman

yıldız yıldız
kamaştırdın gözlerimi

istemesem de
kendime yasaklar koysam da
etkileniyordum ışığından

beni ben vurmuşum tasarlayarak
bir rüyanın kâbus dolu anlarında
aşk’ın yağmalandığında
talanlandığında
beni ben vurmuşum insafsızça
yaptığım gönlüme eziyet
affet

ne çıkar uyanmışım
geç uyanmışım

yine gece oluyor
azıyor korkularım
çürük dişli bir canavar ki yalnızlığım
ya bu gece ay yoksa diyorum

ya temelli gittiyse çıkmazında
yine vakitsizce yağan dolu
tam da bu ay’da
Ağustos böcekleriyle şenlenen yazda
güz vurgunu yokluğun

rengim bir zamanlar al al’dı
şimdi vurgunların doluların vurduğu
dalında sararmış sarı bir gül’üm
dön kalma oralarda
çok üzgünüm

22/Ağustos/2013/Perşembe/Bodrum

Yüksel Nimet Apel