Sonra vakit sâhipsiz olur, zamirler önemsiz; mesele misâl, târihsiz.. Ölmek vardır ardında, adâletten hem haktan uzak zaferler.. Çocuklar.. El bebek gül çiçek, dizlerde kucaklarda öpe seve... Emânet et hadi, zerre önemi yok gelmişini geçmişini.



Çağlar dolusu ölüm bir bostan sanki. Neneler, dillerinde tekerlemeler. Boş kaldı yapma etmeler.




Mutfakta daha neler...



Uzak eyleme can, yürek daha kaç yıl çeker..





Bir hışımla..deyi tuttuğumuz kalemin âfet nevî çığlığı belki, tutan dizelerde satırlarda. Farklı mekân farklı durumlar ennihâyetinde şiir olacak.. Oyuklar ne derindir hem ne zâlim.Ben dilimde türkü, öteki sırtında bohça örtüsü.. Ne beni anlatsın bugün şiir ne ötekini. Ne etme eyleme ne var dizim dibine..




Söyletse de söyletse... Gül derse bağına kâlbinin, diline sürmesi zülüfü pek kelâm dizse. Hoş etse - görmediğinden- hoş olsa - hiç olmayacağından-..




Söz şu ki: toz eylese bildigini bilmediğini. Faydası ne ki hem. Yâr dese, adını dahi bilmese. Hep masal söylese hep masal.







Emeğinize hûrmetle.