Siz yoktunuz henuz, inmemistiniz yer yuzune...
Bir ben vardim bir de sarkimi dinleyen o essiz kainat.
Coguguydum ben daglarin...Turkusuydum belkide...
Icini bilirdim onlarin ve sebebiydim otlarin...

Siz yoktunuz henuz, inmemistiniz yer yuzune...
Bir ben vardim bir de ustumden gecen kuslar.
Nimetiydim ben onlarin...Vazgecilmeziydim belkide...
Yumurtadan kabire icindeydim onlarin...

Siz yoktunuz ama sizden birileri indi yeryuzune...
Simdi bir ben vardim birde mis kokulu ekmekler...
Aldilar beni yolumu cizdiler cesmeler koydular sonuma,
Asiklar bulustu `son`umda sahitti cicekler...

Ve siz geldiniz yeryuzune...
Once ustumde savaslar yapip rengimi degistirdiniz
Sonra kirlettiginiz dunyanin pisliklerini icime bosalttiniz...
Kiminiz hiddetli animda icimde kaldi...Ve dusman bildiniz beni...
Oysa hic dusunmediniz...Neydim ben sizin icin?
Bensiz yapamadiginizi soylediginiz hergun biraz daha kirlendim...
Bilmiyorsunuz ama ben artik tukendim...


Kuresel Isinmaya artik dur diyelim Saygilarimla Hakan BOSTANCI