açlığın safran renginde ömrün
kör kütük cehaletin gölgelediği
bir hayatın ucuna astığım ömür’sün
lades tuttuğun Somalili bebeğin lokması sın
öyle ki lokman hekimin çaresiz kaldığı
ihanet’sin Brtüs’sün dünyanın
ve savaşların korlaşan ateşi’sin
diktatörlerin iki yüzlü madalyonu sun
faşizmin boynuna astığı

aslında kim’sin bilen var mı
heyyyt boyalı aşüfte faşizm
kırk ayak hegemonya
sahi hala doymadı’mı egon
dudaklarında masumların kanı damlıyor
dişlerinin arasında Somalili bebekler kürdan mı
açlığın safran renginde ömürsün
öyle ki sürrealist zamanın fırçasında
ölümün emzirdiği Somalili bebeksin


faşizmin kınında hançeri sin ölümün rengi gibi solgun
yeşile hasret karanlığa sürgün
yarınları çalınan Somali sin medeniyetin suskun kaldığı
kahredici bir yalnızlığa gömülen bebeksin
Ömür ağacından sökülen
ve diri diri gömülen bir ulusun göz yaşları’sın
öyle ki medeniyetin yağmur sandığı
heyyyt boyalı aşüfte faşizm
aslında sen açlığın safran rengine ölüm’sün

mahmudiye düzkaya