Kalbimin yaşadıkları bir insanlık dramıydı.
Traji komik hikayaler ve ardından absürd denecek olaylar...
Çekişmelerin bitmediği göz yaşının birgün bile dinmediği o zor sahneler...
Bu akşamda yalnızım hergün oldugu gibi.
Kafamda kıyak,bu gece şerefine değil kadehler.
Ömür boyu sensizdim metristeki mahkum gibi.
Medcezirler çoğalırken avuclarmda,sensizliğimi bir ömür atamamkİ omuzumdan
Evet sevdim saf çocuklar gibi ,evet sevdim ılk yağan yağmurlar gibi
Ve terkettİm seni,
Sessizliğe vede müebbet bensizliğe emanet ettim o çamurlu kalbini
Unutmak kolay olmadı hep senmiş gibi baktım o el dediğmiz gözlere.
Beni sevmek,ben uğruna bişeylerden vazgeçmek zor geldı sana.
Böyle oluncada duramazdım,kalamazdım ki yanında
aşk fedakarlıksa fedain olmak zor gelmezdi bana.
Benim dakikalarım ,saniyelerim vardı tertemiz onlarıda kirletıp gittin
Şimdi saate baksam ne cıkar ,zamanın önemı varmiki?
Saat yok olmak vede sensizliğimi yine sen geçiyorken,
Şimdi söyle benim her yanım savaş ,her yanım cenk!
Benmı karayım yoksa kaderimmi tek renk?..