Ayna olamadım bir türlü sana bakan

Sana ulaşamadı ellerim

Yıldızlara dokundum

Saçlarına erişemedim

Bulutları okşadım.

Zamanı şaşırdım sana alıştım,

Alıştım bir saatte dört mevsim yaşamaya

Baharı yaşarken aniden bastıran karakışa

Sana sevimsiz tek bir kelime

Yetiyor fırtına kopmasına

Değişiyor gökyüzü, güneş tutsağın

Şaha kalkıyor sözlerin, her biri tayfun

Kalbimi adeta kamçılıyor

Pişmalık selinde boğuyor

Kafam taşlarla tokuşuyor

Gözlerim dönüyor damarım kabarıyor

Bıçak olup isminin her harfini

Doğramak istiyorum ama ne mümkün

Sevgi çığlıkları yetişti imdadına

Okyanusumdaki tek sığınağım

Özgürce yaşayabildiğim

Sahiline korkusuzca yaslandığım

Ruhumun eşi, benden anlayan

Mevsim oldum, geldim kapına

Sen belirle hangisi ve yaşat bana

Öyle bir teslimiyet ki

Derinlerden gelen berrak ve saf...

İzzettin AKYAPI