Bir sayfaya sığdıramadım cümlerlerimi,
Öyle sayfalarca birşeylerde yazamadım.
Karakaplı bir defterim olsun isterdim.
Kabı sen,içi ben..
Öldüresiye bitirmişken seni içimde,
Öyle üç beş satır birşeyler yazmak istedim.
Çocukken çocukluktu yaptığım herşey,
Sokaklar şahidim,sayfalarda sen..
İlçeler arası setler istedim.
Ayırsın istedim seni içimden,
İzmir’i bölelim iki yerinden.
Karşıyaka’da ben göztepe’de sen..
Aynı şehirde nefes almak bile boğarken,,
Ben nefes almamayı sevmek istedim.
Seni içimde yaşamak yerine,
Ben öldürmeyi çoktan yeğledim..
Bir sene,iki sene,üç sene derken,
Kollarıma kimseyi almadım ben.
Omzuna her yatana aşık olmak mı?
Senin aşkınıda sevginini de anlamadım ben...
Nefretim tükendi,cümleler devrik,
Adam gibi bir şiir,yazamadım ben.
Kağdım tükendi,harflerim eksik,
Sana bir tabir bile bulamadım ben..
Manisada yediğim ilk kazıksın sen,
Kazıklar bir dağı yarattı bilsen.
Yolun sonu gözüktü bu son cümleler,
Cümleler yok oluşunu seyretti resmen... cihan fatih çopur