Ayın şavkı çekilmiş denizlerin son uğultusudur belki kulağımdaki
yahut kerpiç evlerin bacalarında yıldızları dost tutan anaların dokunaklı ninnileri
sevdanın nemli bakışıdır yahut kalbime ilişen.
Rüzgar böyle yumuşak değmese topuklarıma
yürümek düşmezdi sana.



Bir kadının topukları topraktan ne kadar yüksekse o kadar zordur atları hissetmesi
inan ki.
Bir kadını ancak kalbine dokunarak incitirsin.
Şehrayin memleketler bir kadının gözlerinde yücelir en çok.
Bütün kadınları düş bu şiirden
bir kadındır boş mezarında beklemeyi avutan.



Yeşilin hangi tonu olsa yakışır özgür direnişine.
İndir kanatlarını yerlere,
indir ki yalnız aşkın sahibine uçabilesin, dedi, saçları nemli.
Hoşgörü de ezilebilir kıymet bilmezlerin ayakkabıları altında
değil mi ki ellerimizin çıplaklığı yarayı hissedebilmek için.



Atlar diyorum istila edilmiş sehirlerde bir başına.
Senin kolun nerede, ya bacağın ?
Bir kaya dibinde ahitleşmiş dostların cesareti nerede?
İman demiyorum, gök yırtılacak.



Ağıtlar içinde sesini duymak zor.
Bir kadına ağırdır bu Zeyd.