Olmayacak sevdanın peşinde kalbim
Bir kürek mahkumu gibi çaresiz,
Sevda çöllerinde susuz bedenim
Gördüğü seraplar da bile sensiz.

Kimi zaman Akdeniz kıyılarında gözlerim
Denizin tuzlu suyunu bir güvercinle içiyor,
Kimi zaman sahra çöllerinde
Sessizce fırtınalara boyun eğiyor.

Yokluğun dünyanın yedi kıtasında sevgilim
Nasıl oluyor da dünyanın yedi harikası sensiz?
Ve ben bu dünyanın neresindeyim
Oysa dünya bile dönmüyor ki sensiz.

Yokluğunda anlamını yitiriyordu tüm sözlerim
Duygularımın boynu bükük, kimsesiz,
Gecelerimde masum öpücüklerle yaşattığım meleğim
Güneşin her doğuşunda neden ayrılıyordu ki ellerimiz?

Gözlerinin içinde saklı olan seni sevmiştim
Sen, bir ömür geçirirken kendinden habersiz,
Varlığının bittiği yerde artık atmıyordu kalbim
Anladım ki, ben yaşamıyormuşum sensiz…

*Bazen bir şiir bile anlatmaya yetmez onun yokluğunu, bu duyguyu gerçekten yaşamış kişiler bilirler ki, onsuzluğun satırlarda anlatılamadığını ve hiçbir sözcüğün o acıyı anlatamadığını...

İBRAHİM ŞENTÜRK