Her yan toz duman bir kıyamet havası
Bulutlar rengini degistirmis beyazdan griye griden siyaha
Atılmıs birer birer ruhu insanlıgın
Yüzlerde bir vazgeçmislik
Derin ifadelerle suspus olmus gözler bir seytani bakıs
Korkuyor gece
Soluksuz
Ruhsuz
Bedenlerden

Eller nasırlasmıs yorgun bitkin ve isteksiz
Çamurlasmıs düsünceler balçik misali
Atılan oklar geriye dönüyor kaçıyor sübyanlar
Yok muydu çaresi kurtulmanın kaçarken
Zafer bizim olmalıydı
Kaçmamalıydık der gibi

Kaç
Kaç git bu kısır döngüden
Kurtul kurtul hadi

Bilemezlerdi sonunun böyle olacagını
Hiç kimse istemezdi çocuklugunun harcanmasını
Duvarlarla konusmak istemediler
Boyunları bükük olsada
Hep yukarı baktılar bir kac demir parcasının arasından ısıgı görmek için
Sabır deyip gün saydı çaresizlik
Hıçkırıklar arasinda kayboldu gülüsler
Bir el uzanıp onlara sefkat göstermedi
Hiç birsey güldüremedi yitip giden zamanlarında
Soguk nefeslerde
Esareti büyüktü örümceklesmis beyinlerin
Kaçmalıydı
Kaçmalı

Kaç kaç git hadi
Kaç kurtul bu esaretten

YESIM SEVINCE

.