Seninle beraber gömdük her şeyi…
Yeri gelince sayıları unuttuk.
Yeri gelince de bir birimizi saymaya başladık.
İlk benim dostlarımı saydık.
Sonrada senle olan aşka dair sevgiyi parçaladık.
Bedeni sevgi sandık.
Tuttuk, sarıldık ve faydalandık.
Ve sonrada ayrılmaya çalıştık.
Bir türlü düşünemedik aşkın beden ile bir olmadığını…
Evet. Bağımlılık oldu.
Peki, aşk, sevgi nerde kaldı.
Uçtu gitti değil mi?
Yoksa…
Sevgi dakikaların avuçlarında yok olup mu gitti.
Evet. Hani sevgi yapbozdur ya…
Her seferinde tekrarı olan bir yanılgı,
Hata affetmeyip sil baştan tekrarı olan hadise.
Biz bozduk.
Hiç yapbozu yapan olmadık.
Yeri geldiğinde sayfalara sayfa kattık,
Hiç yazı yazmadık.
İlk dersin son noktasını dinledik,
Başını dinlemeye vakit bulamadık.
Üzülen ikimiz olduk,
Başkasını bahane ettik.
Diğer çiftleri örnek aldık,
Yıkılan biz olduk.
Matematik dersinde türevi taban bildik,
Hep integralde ters orantıyı bulduk.
Hümanistlerden ayrılık dersi aldık,
Ateistten son nokta zehrini kustuk.
İzostasiyi doğru bildik, dengeyi hesaplayamadık.