ah inat küpüne düşen kirpi göynek giyen kızım
ahha şuncağız için mi evin damını çökert’tin de bana
çoluğun çocuğun ağzına sakız ettin ya bizi
daha demem daha söz söylemem sana
inadın kurusunda başka şey demem sana

kaşının üstünde gözün mü var dendi
el eline muhtaç mı bırakıldın ben gibi
evinde halayıklar el pençe divana durdular sende
ben ise el evinde pervane oldum da gıkım çıkmadı behhey
inat çökerten kızım inat çökerten kızım
sen ben gibi mi çekindin kara yazmayı on beşinde
sen ise ağrımayan başına çaput bağlayan kızım

yuğdum yunacak dendi bana
pişirdim taşırdım aş’ köpek yalı dendi aşıma
babamın evinde ağa paşa’ydım ya
el evinde gülümün dalı kırıldı
dikeni battı beheyyy kızım söynüklerin dilleri
benim dilime ise asma kilit vurulmuş gibi
sözler boğazıma dizildi lokma sandım hey kızım lokma sandım

ahhhh ağrımayan başına çaput bağlayan kızım
sözüme izanıma gelecen de çok geç kalacan behhey yavrum çok
eller’ile düğün bayrama gidilir der benim anam
bubam ise söz üstüne söz söyletmez idi
sen kime çektin be inadı kuruyasıca de bana
ağrımayan başına çaput bağlayan kızım de bana

dün baktın son haline kızım çok söynük göründün gözüme
ettin kemiklere batmış geldi avurt’ların çökük
gözlerin ise neşesini yitiren bahar gibi
saçlarını kara yel savurmuş karlı dağlar öpmüş
belin benden önce bükülmüş gibi hayata karşı bir sıfır yenik
inadına köpekler tüküre kızım köpekler
evini ocağını yıkan benim goncam olamaz
olsa olasa dikendir bağrımda diken
ahhhh ağrımayan başına çaput bağlayan kızım
beni soluksuz nefessiz bırakan kızım
ellerin önünde başımı eğdiren kızım
sözüme gelecen de beni kara topraklar saracak senin yerine
inandı kuruyasıca ahhh hayırsız kızım

mahmudiye düzkaya