Merdivenler

Gecenin en ıssız bir saatinde
bir ses
zamana sarıla sarıla

çığ olup düşer merdivenlerden

sabahın seherinde
gri güvercinler toplu halde sürüleriyle

nafile bir sefere
uçar kafile

uçurşurken göğün aydınlığına
günün en ıssız saatinde
sesler
pııırrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

yine akşam
yine gece

çatı katında
unutulan açık kalmış bir kapı

uğuldayan rüzgâra
gerip göğsünü
böler geceyi

takk takk takk takk takk takk

evin emektar kedisi
en hafif tüy gibi terliklerini giyer
giymesine de
pisi pisilerini

sanırsınız bir dev gecenin içinden
inerken masalına

patt patt patt patt paaaaaaaa

hüzün
hüzün ne gezer

sessizlik hüznün taa kendisi

gün batıp hava kararırsa da

neşe bir oyun çocuğu umursamazlığıyla
doyamayıp oyununa

şımarık

direnir zamana
girmez bir türlü kapıdan

yapraklar sararsa
canı çekilse dalların

her mevsim bir son bahar
olgunlaşır yaş aldıkça ölüm

gri güvercinler toplu halde sürüyle
havalanır
havalanır göğün aydınlığına

pırrrrrrrrrrrrr



sessizliğin bam teline basıp çıkardığı gürültü

ıssız zamana en hüzünlü ses kalır bu gürültüden

ilk baharların getirdiğini
bir çırpıda
alır götürür güz

zaman

sahtekâr zaman
iki yüzlü
ve adeta yüzsüz

bu yüzdendir
son baharlarda eser haşin rüzgârlar
süpürür yazı gazelleriyle

ve bu yüzden biraz alaycıdır
müstehzidir gülüşleri



çatı katında açık kalmış bir kapı
mütemadi
çarpar zamana
tokat misali

gecenin en ıssız saatinde bir ses
sarıla sarıla
çığ olur
düşer merdivenlerden

12/Temmuz/2012/Perşembe/Bodrum

Yüksel Nimet Apel