Nerdesin gönlüme düşen ilk kadın
Şu eksik ruhumu tamamladığım
Beni bu dünyada bir sen anladın
Bir sendin benim de tam anladığım

Ellerimi açıp son bir hevesle
Vuslatı dileyip ağladım yine
Sonra yutkunarak kısık bir sesle
Neredesin deyip ağladım yine

Her gece ansızın hüzün düşüyor
Karanlık karanlık beni yer gibi
Sonra hayalime yüzün düşüyor
Dağlara taptaze kar düşer gibi

En koyu geceler benim oldu hep
En uzak sabahlar yine benimdi
Sendin hayatıma sunulan sebep
Yokluğunda her şey sebepsiz şimdi

Arada rüyama gel de gülümse
Özlüyorum işte nasıl bir şeyse
Seni görmek için tek yol ölümse
Her şey bir kurşuna bakar ya.. neyse

Nihayet başladı aklımla zorum
Çözülmez ruhuma attığın düğüm
Tedirginim, ürkeğim, korkuyorum
Hâlâ bıraktığın kadar küçüğüm

Senin hasretini zapt etmişim yar
Sensizken de seni yaşamak için
Gönlümde yakuttan sarayların var
Seni sultan diye taşımak için

Sen garip göklerin nazlı hilâli
Ben ise şavkına nazır bir dağım
Sensizlik olsa da bunun bedeli
Seni her şiirde anlatacağım.


Faruk ATLI

10,08,2013