Gülmek bir nevi tedavidir. Değil mi?

Küçük kız, hüzünlü bir yabancıya gülümsedi. Bu gülümseme, adamın kendisini daha iyi hissetmesine neden oldu.

Bu moral içinde, yakın geçmişte kendisine yardım eden bir dosta teşekkür etmediğini hatırladı. Hemen bir not yazdı ve yolladı

Arkadaşı, bu teşekkürden o kadar keyiflendi ki, her öğlen yemek yediği lokantadaki garson kıza yüklü bir bahşiş bıraktı.

Garson kız, ilk kez böyle yüklü bir bahşiş alıyordu. Akşam eve giderken, kazandığı paranın bir parçasını, her zaman köşe başında oturan fakir adamın şapkasına bıraktı.

Adam öyle, ama öyle minnettar oldu ki, iki gündür boğazından aşağı lokma geçmemişti. Karnını ilk defa doyurduktan sonra, bir apartman bodrumundaki tek göz odasının yolunu ıslık çalarak tuttu. Öyle neşeliydi ki, bir saçak altında titreyen köpek yavrusunu görünce kucağına alıverdi.

Küçük köpek, gecenin soğuğundan kurtulduğu için mutluydu. Sıcak odada koşuşturdu.

Gece yarısından sonra, apartmanı dumanlar sardı. Bir yangın başlıyordu. Dumanı koklayan köpek, öyle bir havlamaya başladı ki, önce fakir adam uyandı, sonra bütün apartman halkı.

Anneler, babalar dumandan boğulmak üzere olan yavrularını kucaklayıp, ölümden kurtardılar.

Bütün bunların hepsi, beş kuruşluk bile maliyeti olmayan bir TEBESSÜM’ÜN sonucuydu.