Yıllar, ne kadar gaddar
Ve kıskanç gardiyanlarmış meğer,
Özlemeyi bile yasakladılar bana
Atlı karıncalı bayram yerlerini,
Renk renk halka şekerlerini,
Mantar tabancamı bile özleyemiyorum şimdi...
Sevinmeyi özlemek, bir tutunuştur yaşama,
Oysa,yaşama renk katan tüm yağmurlarım dindi...

Yalnız,
Bayram sabahları ellerini öptüğüm
Büyüklerim vardı, aah...
Onları çok özledim bu sabah...

Şair, ne gezer durursun ihtiyar anılarda?
Ne ararsın boş yere
Rüzgarın nihaventten estiği alaturka bayramları
Bu, arabesk günlerde...

Bırak kalsın anıların
Ahşap konakların çamlık bahçelerinde,
Ve buram buram manolya kokan
Arnavut kaldırımlı sokaklarda...
Bırak kalsın o bayramlar
Şiirlerin İstanbul koktuğu eskimiş bir zamanda...
Gerçi, sadece bir şair tesellisidir ama;
’Belki hâlâ o besteler çalınır
Gemiler geçmeyen bir ummanda’... (x)

Ünal Beşkese
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
(x) Yahya Kemal’in, Itrî için yazdığı şiirin son beyiti