eski bir hikayenin
bel kemiği iltihaplanıyor yine
kangren olmuş kelimelerin ellerini
kesiyoruz bileklerinden


’köşe başında duruyorum şimdi
ellerim cebimde
elimde senden kalma can kırıkları’

yar’dan armağan yaranın arefesinde
akla zarar sancılar doğuyor gözbebeklerinden aşkın
dün çarpıyor bugüne
ölüyor yarın
yine koynumuza doluyor
yetim kalan düşler



ateş kendini yakıyor parmak uçlarımda
küfrüm kifayetsizlikten
geçmişten sızıyor sızılarıma dolan soğuk
saçlarım
buz kesiyor



’hangi şiirin göbeğini kessem
dilsiz kalıyor sol tarafım şimdilerde
sahi
sen hiç susarken görmüş müydün kalbimi’


çıkarma yapıyor huzursuzluğum
her yanıma bıçak kesiği sitemler çörekleniyor
harfler tüketiyor kendini
katledildikçe cümleler
bozguna uğruyor şairliğim

kimliksizliğimin elinden tutuyor
karışlıyorum tövbelerimin alnını
ve şimdi
ve yeniden
ve bir daha


Allah’a emanet ediyorum aklımı!